Η μεταφορική γλώσσα της Μέγκαν Άμποτ

Χρόνος διαβασματός: Λίγο πάνω από 1 λεπτό

Μου αρέσει να μοιράζομαι ενδιαφέροντα κομμάτια μεταφορικής γλώσσας που συναντώ στην ανάγνωση. Γράφω σήμερα για μια σειρά από παρομοιώσεις και μεταφορές από τη Μέγκαν Άμποτ.

Σπάνια διαβάζω μυστήρια ή θρίλερ γιατί με ενδιαφέρει περισσότερο η μεταφορική γλώσσα παρά η πλοκή. Αλλά όταν βρω έναν συγγραφέα που μπορεί να προσφέρει και τα δυο αλληγορία και μηχανορραφία, είναι αιτία να γιορτάσουμε. Η Μέγκαν Άμποτ (φωτογραφία παραπάνω) είναι μια τέτοια συγγραφέας.

Ο Άμποτ κέρδισε οι Συγγραφείς Μυστηρίου της Αμερικής Βραβείο Edgar για εξαιρετική μυθοπλασία. Και χρόνος Το περιοδικό την ονόμασε έναν από τους «23 Συγγραφείς που Θαυμάζουμε» το 2011. Νομίζω ότι έπεσα πάνω στο βιβλίο της του 2018 Δώσε μου το χέρι σουλόγω σύστασης του Κριτική βιβλίου των New York Times podcast.

Ενώ η πλοκή ήταν αρκετά συναρπαστική, αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η δεξιοτεχνία της με την παρομοίωση και τη μεταφορά. Δεν έχουν όλοι όσοι είναι ικανοί να σχεδιάσουν τα ωραία μάτια και τα αυτιά του Άμποτ.

Εδώ είναι τα αγαπημένα μου παραδείγματα:

Ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία, δεν είχε ποτέ περισσότερο από ένα λεπτό τόξο από χάντρες στη γραμμή των μαλλιών της, σαν φωτοστέφανο.
Παρόλο που δεν είχαμε γνωριστεί, μου έγνεψε κι εκείνη, σαν μια βασίλισσα των καλών που κάνει μια μεγάλη έξοδοχαιρετώντας όλους τους θαυμαστές της.
Πήγα για να δω καλύτερα το [white] αυτοκίνητο. Και μέσα ήταν λευκό, σαν τις ομαλές καμπύλες ενός γιγάντιου γομφίου. Και τα χρυσά στολίδια σαν γομφίους κορώνες.
Και μετά δεν μπορούσα να το πιστέψω, αλλά άρχισα να κλαίω. Η Shauna και η Sarina με αγκάλιασαν ατημέλητα, χτυπώντας με σαν γρονθοκοπημένο σκυλί.
Η εστίασή της έμοιαζε πάντα αλλού, το κεφάλι κάτω, χαμένη στις δικές της σκέψεις, μια σκιά έπεφτε ανάμεσα στα μάτια της σαν προειδοποίηση.
Όλα τα χαρτιά μου, κάποτε στοιβαγμένα τακτοποιημένα στο κομοδίνο, είναι σκορπισμένα στο πάτωμα συνδετικά κλιπ σαν μικρές νυχτερίδες, που φωλιάζουν.
Όταν τελείωσε, κλείνοντας το φορητό της υπολογιστή, μια ομάδα από…μεταπτυχιακούς φοιτητές με τις εκδόσεις των υπερμεγέθων γυαλιών της και της μαύρης ενδυμασίας της, την ακολούθησαν από την αίθουσα διαλέξεων. τα σκοτεινά σώματά τους κινούνται σαν τυλιγμένη ουρά φιδιού.
Ο άντρας, που πρέπει να ήταν ο παππούς της, μαλλιά άσπρα σαν πάγωμα και το πρόσωπο μαυρισμένο και σοβαρό, έκλαιγε, ενώ η Νταϊάν στεκόταν άκαμπτα, με τα χέρια στο πλευρό της.
Τον κοιτάζω χαζά, ελπίζοντας ότι δεν μπορεί να δει το hangover να μου κολλάει, μετανιώνω τόσο πυκνό που είναι σαν μια ταινία στο δέρμα μου και αδύνατο να κρυφτεί.
Το γλιστράει πάνω από το ακουαρέλα φόρεμά της, στο χρώμα ενός ακριβού στρειδιού, σαν γλείψιμο υδραργύρου.
Το κεφάλι της γύρισε στο πλάι. μου έριξε μια ματιά, δείχνοντάς μου μόνο το λευκό του αριστερού της ματιού, που λάμπει σαν μαργαριτάρι.
Παραλίγο να πτοώ το ξυλόφωνο των οστών στη σπονδυλική της στήλη.