Έλα την άνοιξη, όταν η ανάπτυξη των φυτών είναι άφθονη, η μάχη είναι σκληρή στις αυλές παντού για την εξάλειψη κάθε πικραλίδας από τους χλοοτάπητες. Ενώ σίγουρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που περιφρονούν τις πικραλίδες στη σύγχρονη εποχή, στην πραγματικότητα μεταφέρθηκαν στην Αμερική από την Ευρώπη επίτηδες.
Όπως εξηγεί το Πανεπιστήμιο Columbia, οι πρώτοι Αμερικανοί άποικοι του 1600 χρησιμοποιούσαν πικραλίδες (Taraxacum officinale) για ιατρικούς σκοπούς για να βοηθήσουν στην ηρεμία των ήπιων ασθενειών. Ήταν ένα φυτό που μπορούσαν να εμπιστευτούν σε έναν νέο κόσμο με πολλές ανοικειότητες.
Μπορείτε μόνο να φανταστείτε πόσο γρήγορα εξαπλώθηκαν οι πικραλίδες αφού εισήχθησαν για πρώτη φορά στην Αμερική από την Ευρώπη. Προς τα τέλη του 17ου αιώνα, οι πικραλίδες ήταν ένα αξιοσημείωτο μέρος του τοπίου της Νέας Αγγλίας όταν αναπτυσσόταν ενεργά. Αν και πολυάριθμες, οι πικραλίδες δεν θεωρούνταν «ζιζάνιο» λόγω των αντιληπτών οφελών τους.
Σε ένα ορισμένο σημείο της αμερικανικής ιστορίας, υπήρξε μια στροφή στο σημείο όπου οι πικραλίδες θεωρούνταν ευρέως ως ανεπιθύμητες. Αυτό το χρονικό σημείο ήταν κάπου στον 20ο αιώνα, καθώς οι χλοοτάπητες έγιναν δημοφιλείς στα προάστια. Το ιδανικό γκαζόν δεν είχε χώρο για πικραλίδες ή άλλα ζιζάνια.
Όπως αναφέρει η PennState Extension, «τα ζιζάνια είναι φυτά των οποίων οι ανεπιθύμητες ιδιότητες υπερτερούν των καλών τους σημείων, σύμφωνα με τον άνθρωπο». Συνεχίζουν δηλώνοντας, «Οι ανθρώπινες δραστηριότητές μας δημιουργούν προβλήματα με τα ζιζάνια αφού κανένα φυτό δεν είναι «ζιζάνιο» στη φύση». (Ligenfelter, 2009).
Με άλλα λόγια, η ερμηνεία ενός ζιζανίου από τον άνθρωπο μπορεί να αλλάξει καθώς ζυγίζονται τα θετικά και τα αρνητικά του. Αυτό σίγουρα συνέβη με την πικραλίδα. Ενώ πολλοί άνθρωποι αναγνώρισαν τα οφέλη του, η κοινωνία το είχε χαρακτηρίσει σε μεγάλο βαθμό ζιζάνιο.
Πρέπει να φανταστούμε ότι οι εταιρείες που πωλούν προϊόντα ελέγχου ζιζανίων/πικραλίδων έχουν παίξει τεράστιο ρόλο επηρεάζοντας την κοινωνία ώστε οι πικραλίδες να καταστρέφουν την ελκυστικότητα του γκαζόν. Σε τελική ανάλυση, υπάρχουν πολλά χρήματα που πρέπει να γίνουν παρέχοντας προϊόντα ελέγχου της πικραλίδας στους ιδιοκτήτες σπιτιού αφού υπενθυμίζουν συνήθως ότι οι πικραλίδες δεν είναι καλές.
Αλλά, πόσο κακές είναι οι πικραλίδες για το γκαζόν, εκτός από το να είναι οπτικά μη ελκυστικές για πολλούς; Δεν θεωρούνται επιβλαβές ζιζάνιο από το USDA. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι επιβλαβή για το κοινό, τις καλλιέργειες, τα ζώα, το περιβάλλον, την άρδευση, τη ναυσιπλοΐα ή τους φυσικούς πόρους. Ενώ μπορούν να εξαπλωθούν σαν τρελοί και να αναπτύξουν μακριές ρίζες, στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο άσχημα για το γκαζόν. Βοηθούν πραγματικά στον αερισμό του εδάφους του γκαζόν και είναι ευεργετικά για τις μέλισσες ως πρώιμη πηγή γύρης.
Εάν είστε DIYer, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε με τις πικραλίδες εάν δεν έχουν μολυνθεί από ζιζανιοκτόνο. Αυτό περιλαμβάνει την παρασκευή σαπουνιού, τσαγιού, λοσιόν, ζελέ, ελαίων και πολλά άλλα.
Συμπερασματικά, η πικραλίδα είναι ένα ζιζάνιο με τα σημερινά πρότυπα αφού η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό την έχει κρίνει ανεπιθύμητη. Ωστόσο, έχει πραγματικά σημασία η ετικέτα του; Συγκομίστε τα, απολαύστε την ομορφιά τους, σκοτώστε τα ή κάντε ό,τι θέλετε με τις πικραλίδες στην αυλή σας. Φυσικά, δεν πρέπει να αφήνουμε την κοινωνία ή το μάρκετινγκ να ορίζουν τι ή τι όχι αγαπάμε ή μισούμε.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
Hourdajian, Dara. (2006, 13 Νοεμβρίου). Εισαγωγή Περίληψη Ειδών Έργο Dandelion (Taraxacum officinale). Ανακτώνται από: http://www.columbia.edu/itc/cerc/danoff-burg/invasion_bio/inv_spp_summ/Taraxum_officinale.htm
Ligenfelter, Dwight D. (2009, 9 Δεκεμβρίου). Εισαγωγή στα ζιζάνια: Τι είναι τα ζιζάνια και γιατί μας νοιάζει; Ανακτώνται από: https://extension.psu.edu/introduction-to-weeds-what-are-weeds-and-why-do-we-care
Sanchez, Anita. (2007). Πικραλίδες. Ανακτώνται από: https://www.mofga.org/Publications/The-Maine-Organic-Farmer-Gardener/Summer-2007/Dandelions
Ομοσπονδιακή λίστα επιβλαβών ζιζανίων. Ανακτώνται από: https://plants.usda.gov/java/noxiousDriver
